Teo
Niezależna rzeźbiarka i poetka, artysta samouk, autorka kilkuset rzeźb w drewnie i prac malarskich. Z wykształcenia magister filologii polskiej, obecnie – koneser wolnych chwil.
Na jej twórczość duży wpływ miało dzieciństwo spędzone nad malowniczym jeziorem, wśród lasów, trzcin, łąk i torfowisk, gdzie nie brakowało dzikiego ptactwa, a przyroda rządziła się własnymi prawami. Z tego okresu w artystce pozostała fascynacja naturą, a szczególnie zachodami słońca. Teo lubi rzeźbić na otwartej przestrzeni, pod panoramą chmur.
Nieustanny głód samodoskonalenia zaowocował setkami książek na domowych półkach.
W poezji Teo widoczny jest silny nurt franciszkański z potrzebą afirmacji życia w każdej jego postaci. Tworzenie jest dla artystki duchowym katharsis i formą medytacji, szczególnie gdy rzeźbieniu towarzyszy muzyka chorałów gregoriańskich.
Doświadczenie, intuicja i wyobraźnia są siłą, za pomocą której podejmuje inspirujący ją temat. Nie szkicuje przed przystąpieniem do pracy, ani nie naśladuje nikogo, kładzie nacisk na grę światła i cieni, a drewno jak chleb znaczy krzyżem przed pracą. W każdym kawałku drewna znajduje unikalny kształt i odrębny wyraz.
Pomimo pełnoetatowej pracy zawodowej, zawsze znajduje czas na samorealizację w rzeźbie. Prywatnie żona i matka trójki dzieci.